Rys historyczny Dworu
Uszyce położone są w północnej części gminy Gorzów Śląski. W ich południowej części znajduje się zabytkowy park i dworek.
Dworek w Uszycach został wzniesiony w końcu XVIII wieku. W 2 poł. XIX wieku został gruntownie przebudowany. Historia parku i dworku jest nierozerwalnie związana z historią Uszyc. Najstarszy dokument świadczący o ich istnieniu powstał w 2 poł. XIV wieku. W czasie panowania na tych ziemiach rodziny Wiplar, na początku XVI wieku zbudowano drewniany kościół. Prawdopodobnie istniał wtedy dwór, jednak mógł on nosić znamiona budowli obronnej. W 2 poł. XVII w. rządy nad Uszycami sprawowała rodzina von Wojslawitz. W 1 poł. XVIII w. Uszycami władali nimi kolejno: Georg Friedrich Hooly, hrabia Cerroni i Karol von Sobeck. W 2 poł. XVIII w. Uszyce przeszły z rąk rodziny von Faldern we władanie rodziny von Witternau, aż do 1868 roku. Kolejnym ich właścicielem był baron von Zedlitz.
W parku istniała kapliczka, prawdopodobnie z poł. XIX w , gdzie chowano właścicieli dworu wraz z ich rodzinami. Naprzeciw kapliczki znajdował się grób Irene von Zedlitz, córki barona władającego dworem, na przełomie XIX i XX w. Irene była nieszczęśliwie zakochana w swoim nauczycielu. Jej rodzice, baronowie von Zetlitz, nie zgodzili się na ślub zakochanych, ponieważ byli rodziną wyznania ewangelickiego, a nauczyciel był katolikiem. Dlatego Irene von Zedlitz po śmierci została pochowana w kapliczce. Do dnia dzisiejszego pozostały jedynie fundamenty kapliczki oraz wartościowy szkic autorstwa Pana Portatiusa ukazujący jej wygląd.
W 1906 roku Uszyce zostały sprzedane państwu Pruskiemu, dzierżawę majątku wraz z dworkiem przejął Fritz von Portatius, a następnie do 1945 r. jego syn Hans von Portatius. W okresie międzywojennym w dworku działała szkoła rolnicza o kierunku „ Gospodarstwo wiejskie”. Nauczono m.in. hodowli roślin, sadownictwa, agrokultury hodowli roślin i zwierząt. Zimowe kursy – dla dziewcząt obejmowały gotowanie i pieczenie, chów drobiu, mleczarstwo, domową księgowość i pielęgnację niemowląt. W czasie wojny w dworku funkcjonowała szkoła podstawowa i przedszkole, ostatecznie budynek zajęło wojsko. Po drugiej wojnie światowej dworek wraz z parkiem przeszedł na własność Skarbu Państwa. Zarządzała nim kopalnia Bobrek – organizując w dworku górniczy dom wypoczynkowy.
Pod koniec lat 70-tych ubiegłego wieku dworek opustoszał i popadł w ruinę. Dzierżawcą dworku zostało wówczas CARITAS – świeckie stowarzyszenie, które zajmowało się działalnością charytatywno – opiekuńczą. Po 1989r. zmiany polityczne doprowadziły do rozwiązania Zrzeszenia Katolików CARITAS. Organem prowadzącym zostało wówczas Zgromadzenie Braci Szkół Chrześcijańskich i przystąpiło w latach 90.XXw. do remontu zabytkowego dworku obejmującego wewnętrzną i zewnętrzną część budynku. W celu przeprowadzenia remontu zwrócono się o pomoc do Fundacji Współpracy Polsko – Niemieckiej Braci Szkolnych w Belgii, Holandii, Luksemburgu, Francji oraz do Domu Generalnego w Rzymie. Aż 15 lat trwały prace nad remontem ośrodka, w który zaangażował się cały personel i wychowankowie.
Dwór w Uszycach obecną świetność zawdzięcza Zgromadzeniu Braci Szkół Chrześcijańskich, które wyremontowało zniszczony obiekt. Cały zespół dworski (dwór i park) jest wpisany do rejestru zabytków pod nr 565 z dnia 24.XII.1996r. Budynek jest murowany, parterowy, z mieszkalnym poddaszem, z frontem od północy, na planie prostokąta.
Przed frontem dworku stoi okazały pomnik przyrody – 220 – letni platan klonolistny. Obwód jego pnia mierzony na wysokości 130 cm wynosi 530 cm. Platan jest jednym z najbardziej rozłożystych drzew świata, szerokość jego korony może przekroczyć 30 m. Ogromny pień tego drzewa nierzadko przekracza 2 m średnicy, znane są okazy platana wschodniego, których obwód pnia wynosi 18 m.
